Hilde aan het woord

Vertel eens iets over jezelf…
Ik werk in Kerckstede sinds 3 september 1987. Ik werk 36 jaar in Kerckstede en ben 36 jaar getrouwd. We hebben samen 3 kinderen en intussen ben ik ook trotse oma van 3 kleinkindjes. Ik woon in Gullegem en verplaats me meestal met de wagen en carpool regelmatig met een collega. In de zomer kom ik soms met de fiets.
Ik werk in Kerckstede als stafmedewerker agogische zorg en sta in voor alles wat te maken heeft met de beeldvorming rond de cliënten. Wie is de cliënt, wat zijn zijn mogelijkheden, welke ondersteuning kunnen we bieden, hoe kunnen we ervoor zorgen dat de cliënt zich hier goed voelt en zijn mogelijkheden kan ontwikkelen…? Op teamvergadering help ik oplossingen te zoeken bij probleemsituaties.
Naast mijn tewerkstelling in Kerckstede werk ik ook nog in bijberoep bij de groepspraktijk ‘PIT-TIG’. Ik doe dit reeds enkele jaren en wil dit graag verder doen als ik binnen enkele jaren met pensioen ga. De wisselwerking tussen beide beroepen is een meerwaarde in mijn job en in wie ik ben als klinisch orthopedagoog.
De werkvreugde haal ik vooral uit het rechtstreeks begeleiden van cliënten. Dit individueel contact is super boeiend. Het is leuk om te ervaren dat we met cliënten in Kerckstede ook stapjes kunnen zetten in het vergroten van hun psychisch welzijn.

Waarom werk je graag in Kerckstede?
Ik heb mijn hart hier verloren. De doelgroep boeit mij en blijft zo danig evolueren dat er blijvend kansen zijn om te evolueren, op zoek te gaan naar vernieuwende insteken. Dat drijft en motiveert mij.
Een deel van het geheel mogen zijn in het samenwerken met en voor de cliënten is wat het best bij me past.
Ik werk ook graag in Kerckstede omdat er veel mogelijkheden zijn om vorming te volgen. Dit is ook nodig, altijd blijven leren en bijscholen is echt nodig, ook om de interne vormingen mee te kunnen uitwerken.

Wat is het meest waardevolle dat je hebt geleerd door te werken in Kerckstede?
Hoe moeilijk en complex iets is, toch geraakt het opgelost.
Het is zoals een schip dat in een hevige storm blijf vooruit varen. Iedereen heeft daar zijn opdracht in. Samen blijven we sterk.
Ieder mens is gelijkwaardig. Iedereen voelt zich het best met wat autonomie, met verbinding met andere mensen en met kansen om eigen talenten en vaardigheden te kunnen inzetten.
Ik heb vooral geleerd dat je cliënten en mensen in het algemeen niet kunt veranderen maar dat je wel zelf op een andere manier met iemand kan leren omgaan.

Wat is het spannendste wat je hebt gedaan of meegemaakt?
Er zijn veel spannende en kritische noodsituaties geweest.
Het spannendste is wel een crisissituatie oplossen op een moment dat je er alleen voor staat. Bv. een cliënt begeleiden naar het ziekenhuis nadat hij in zijn gips heeft geplast… Of midden in de nacht op intensive care gaan waken bij een cliënt met een vergiftiging.

Waar ben jij het meest dankbaar voor?
Het mogen meemaken van verbindende creatieve momenten. Zoals Fata Morgana. Cliënten en medewerkers kregen elk specifieke opdrachten. Dit werkte voor mij zeer verbindend en zeer relativerend na moeilijke periodes in de organisatie . Dat mogen ervaren werkt bij mij verzachtend. Er komt terug mildheid en daar trek ik mij weer aan op. Dit zijn mooie herinneringen die nog steeds een hartverwarmend effect bieden.
Ook de betrokkenheid en bekommernis van medewerkers na een afwezigheid door ziekte voelt goed en geeft mij telkens een gevoel van erbij te horen.

Wanneer heb je keihard moeten lachen?
Ik heb verschillende mooie grappige momenten beleefd. Meestal zijn dat leuke woordspelingen van cliënten. Ik word daar blij van.

Op welke eigen prestatie ben je het meest trots?
De tevredenheid die een ander uitspreekt, de erkenning die ik krijg van wat wijsheid die ik bij iemand teweeg gebracht heb. De bedanking die je krijgt over het resultaat van een voorbereiding, researchwerk… is leuk om te ontvangen. Een denkproces mee helpen richting geven, daar doen we het voor.

Wat is jouw favoriete moment van de dag?
De momenten dat cliënten een babbeltje komen slaan, op mijn raam kloppen, zwaaien vanaf de schommel…dit zijn momenten waarop ik verbinding voel met cliënten. Verbinding die belangrijk is om te blijven voeden, zeker voor de daadkracht die soms nodig is op moeilijkere momenten met hen.
Zo komt Greta ’s morgens vaak vertellen hoe haar ‘pop’ geslapen heeft de voorbije nacht… daar word ik instant vrolijk van.
Ook het welkom dat je krijgt wanneer je terug komt uit verlof. En de vele ‘oewists’.

Wat is het mooiste compliment dat je hebt gekregen?
Medewerkers die aanhalen dat ze iets geleerd hebben na bv. een zorgvisiebespreking of na een interne vorming.
Een ex-collega die me toen ze afscheid nam zei dat ze van mij geleerd heeft wat het werk als orthopedagoog inhoudt. Een compliment van een lid van het Bestuur over mijn speech op het personeelsfeest….

Waar ga jij jezelf over een jaar mee feliciteren?
We willen graag onze visie verdiepen met insteken uit de zelfdeterminatietheorie. Het zal leuk zijn als we erin slagen hiermee een soort kapstok uit te werken die we kunnen hanteren in de beeldvorming over cliënten.
En zelf wil ik meer vorm geven aan het individueel (therapeutisch) werken met cliënten. Aan de slag gaan met methodieken, geleerd uit vorming en uitzoeken hoe we deze kunnen toepassen bij cliënten. Met als doel dat de cliënt zelf hierin groeit, beter met spanning en stress kan omgaan, beter weet hoe hij zichzelf emotioneel beter kan reguleren.

DANKJEWEL HILDE